Ерменија, земја без излез на море лоцирана во регионот на Јужен Кавказ, е позната по своите богати земјоделски традиции. Одгледувањето на култури како пченица, јачмен, грозје и кајсии е составен дел од ерменската култура со милениуми. Меѓу овие култури, компирот исто така одигра значајна улога во земјоделската и кулинарската историја на земјата.
Историјата на одгледување компир во Ерменија датира од почетокот на 19 век. Компирите први биле внесени во регионот од руски војници кои ги донеле од нивната татковина. Ерменците на почетокот го сметале компирот како љубопитно и егзотично растение и биле скептични за неговата соодветност за нивниот сушен и планински терен.
Меѓутоа, како што одгледувањето компир стана сè пораспространето, Ерменците почнаа да ги сфаќаат придобивките од оваа разноврсна култура. Компирите беа идеална култура за суровата клима и сиромашните почви во земјата, бидејќи бараат минимална вода и хранливи материи и можат да растат на широк опсег на температури. Покрај тоа, компирот се покажа како одличен извор на исхрана и калории, особено за сиромашните и руралните популации.
До средината на 19 век, одгледувањето компир стана воспоставена практика во Ерменија. Културата се одгледувала во големи количини, а компирот брзо станал основна храна во ерменската исхрана. Тие се користеле во различни традиционални јадења, како што е познатата супа „Каш“, која се прави од варени говедски стапала и компири.
За време на советската ера, одгледувањето компир во Ерменија беше дополнително развиено и проширено. Владата инвестираше во современи земјоделски технологии и обезбеди субвенции за земјоделците за зголемување на производството на компир. Како резултат на тоа, Ерменија стана еден од водечките производители на компири во Советскиот Сојуз, со огромни површини на земјиште посветено на одгледување компири.
Сепак, по независноста на Ерменија во 1991 година, земјоделскиот сектор во земјата се соочи со значителни предизвици. Колапсот на Советскиот Сојуз доведе до тешка економска криза, која ги погоди сите сектори на економијата, вклучително и земјоделството. Недостатокот на инвестиции во модерни земјоделски технологии и инфраструктура, во комбинација со тешкотијата за пристап до меѓународните пазари, го направи предизвик за ерменските земјоделци да се натпреваруваат со нивните колеги во други земји.
И покрај овие предизвици, одгледувањето компир останува суштински дел од ерменското земјоделство. Денес, компирите се уште се одгледуваат во големи количини, и тие продолжуваат да бидат основна храна во ерменската исхрана. Покрај тоа, ерменската влада ја препозна важноста на земјоделството и неодамна започна неколку иницијативи насочени кон промовирање на одржливи и модерни земјоделски практики.
Како заклучок, историјата на одгледување компир во Ерменија е доказ за земјоделската генијалност и издржливост на земјата. И покрај предизвиците со кои се соочуваа низ годините, Ерменците продолжија да ја одгледуваат оваа разноврсна култура, која одигра значајна улога во нивната култура и кујна. Со тековни инвестиции и поддршка, одгледувањето компир во Ерменија е подготвено да продолжи да напредува и да придонесе за економскиот и кулинарски раст на земјата.